Onderweg van A naar B. Gisteren reisde ik van Zweden naar Noorwegen. Ik zag hoe het landschap veranderde. Vrij plots ging het over van een zacht glooien in iets ruw en magisch. Steenmassa’s, steile kliffen. Een fjord. Daar waar de zee het land in beukt en haar water zoet maakt. Zoet is ook de Vriendschap die daar woont. We ontmoetten elkaar zes jaar geleden in het zuiden van Spanje. Allebei met een hart voor de grafiek. Graag in de natuur. Graag op onszelf. Introvert. En op ons gemak bij elkaar. Het is niet alledaags, een vriendschap als deze. Eén keer per jaar zien we elkaar live. Een citytrip of gewoon op bezoek bij elkaar. Toen kwam corona. Onze landen sloten hun grenzen. Dus bleef het bij chatten. Veel chatten. Heel veel chatten.
Ik zat op de snelbus. De vrouw naast mij woonde in Oslo. We praatten wat. Het klikte wel. Ik vertelde haar dat ik op weg was naar Drammen, om een vriendin te bezoeken. We hadden het ook over het weer. Ze voorspellen regen, een hele week lang. Ze keek me aan en zei: ‘But I guess it is not about the weather, it is about friendship‘. En zo is het het. Gewoon samen zijn, praten over al hetgeen er in onze levens gebeurde de voorbije 2 jaar. Gesprekken zijn als cirkels. Ze draaien om een onderwerp heen en gaan van buiten naar binnen en van binnen naar buiten. We praten over onze kinderen, ons werk, ons artistieke zoeken, onze partners, onze vrienden. De blije dingen, de moeilijke dingen. Het mag er allemaal zijn. Ode aan de Vriendschap. Wat een geluk dat wij elkaar gevonden hebben. Of was het voorbestemd?
-
Hierboven zie je een scribing van mijn eigen impressies. Elk beeld heeft een betekenis. Zo hou ik mijn impressies vast. Wil je graag jouw verhaal vertellen terwijl ik tekenend aanwezig ben? Laat van je horen. Ik doe het graag. Scribing verheldert, maakt zichtbaar, verankert.
Ontrafelwerk. Voor al je moeilijke vragen.