We schrijven maart 2020. Ik zou normaal gezien naar Berlijn reizen. Het treinticket ligt nog altijd ongebruikt in mijn schuif. Anyway. Het werd dus virtueel Berlijn. Ik volgde er, samen met ongeveer 100 andere deelnemers van over de hele wereld, de workshop 'scribing' gegeven door Kelvy Bird van de Presencing Institute.
Wat een openbaring. Woorden vinden voor hetgeen ik al droedelend doe. En dan plots online gevangen zitten. Geen live contacten meer. De grote switch naar zoom.
Een week na de workshop lagen mijn stiften en verfborstels nog op mijn bureau. De eerste cliënt (die ik normaal gezien live zag) diende zich aan via zoom. Ik nam een wit blad papier en was tekenend aanwezig in de sessie. De eerste scribingsessie zat erop. Het liep vlot, het was plezant en het smaakte naar meer.
Sindsdien passeerden vele mensen voorbij mijn scherm en maakte ik honderden scribings. Scribing is één van de tools die ik inzet bij het ontrafelen van moeilijke vraagstukken. Immers, als je het kan visualiseren, dan wordt het zichtbaar en vaak is dàt de weg naar meer helderheid.
Et voilà. Scribing dus. Geboren in de eerste lockdown. In het midden van de donkerte werd iets nieuws geboren.
-
Ervaar je donkerte in je leven? Ik werp er graag mijn licht op. Samen met jou.
Ontrafelwerk. Voor al je moeilijke vragen.